برداشت شخصي
یازار : آزادتورك
هميشه اين نكته برايم جالب بوده كه قانونمندي زبان تركي در ديگر زبانها رعايت نشده.
اينكه بعد از هزاران سال به اين نكته فكر ميكنم و مي بينم فارغ از تعصبات زباني و قومي چقدر زبان زيبايي داريم شايد براي شما هم جالب باشد.
اندامها در زبان تركي بر اساس يك حرف واحد نام گذاري شده اند :
ديل(زبان) دوداق(لب) داماق(كام) ديش(دندان) ديمديك(منقار) همگي با حرف دال شروع ميشوند
هر اندامي كه از بدن خارج شده با حرف ق شروع ميشود
قيچ( پا) قول(دست) قاناد( بال) قويروق(دم) قارون(شكم) قولاق(گوش)
اندامهاي چشم با گاف شروع مي شوند
گوز(چشم) گاش(ابرو) گيله( عنبيه) گيپريك(مژه)
از بالاي سر تا كمر با ب شروع ميشوند
باش(سر) بوينوز( شاخ) بويون(گردن) بئل (كمر)بوخون(پشت) بورك(قلوه) بارساق (روده)
شايد حتي بورك(كلاه) و باشماق(كفش) كه در هر دو سوي بدن ما را ميوشانند از روي انتخاب بوده و يا هر اندام تيز با زاويه بدن مثل ديرناق(ناخن) ديز(زانو) ديرسك(آرنج) دابان(پاشنه) كه با د شروع شده اند.
در چهار راه آبرسان زير يك تبليغ شعار زيبايي نوشته اند كه : اگر اتفاق بود يكبار بود...
خوشحالم كه اين نكته را كشف كردم.